Van paardenbloemen make-up via een boombrug naar een taaloefening in het veld

Vandaag had ik een dagje vrij genomen van mijn werk om mee te kunnen met groep 3a naar Haanwijk. Altijd heerlijk om een dagje mee gaan met de klas. Om mijn dochter Norah in een andere omgeving te zien, om de klasgenootjes van haar beter te leren kennen, maar vooral om even de boel de boel te laten en me weer heerlijk kind met de kinderen te voelen… Ik keek er daarom al een tijdje naar uit. En ondanks dat overtrof deze dag mijn stoutste verwachtingen.

Met een voorspelling van 27 graden kon er natuurlijk ook niet veel verkeerd gaan. Bepakt en bezakt met zonnebrandcrème, 2 flessen water en een flink lunchpakket meldde ik me bij de klas. Ondanks de hitte was ik net als de rest van de kinderen gekleed in een lange broek en een shirt met lange mouwen. Later bleek dat geen overbodige luxe te zijn. Want deze kleding zou me niet alleen bescherm tegen mogelijke tekenbeten maar het zou me vandaag ook beschermen tegen de vele muggen die er waren.

De kinderen stappen in de paardentram alsof ze hier elke dag mee vervoerd worden. Ok, ze zijn uitgelaten maar eenmaal in de paardentram pakken ze allemaal hun leesboek en gaan zitten lezen… En ik, ik staar naar buiten, kijk om me heen en verbaas en verwonder me. En maak foto’s, veel foto’s. Hoe gaaf en bijzonder is alleen al het vervoer van en naar Haanwijk…..

Eenmaal bij Haanwijk aangekomen lijkt deze plek, deze schooldag, voor de kinderen al verworden tot de normaalste zaak van de wereld. Tot iets gewoons, tot iets wat gewoon standaard bij hun school hoort. Ze kennen namelijk overal de weg en voelen zich zichtbaar thuis.

Maar hoe gewoon is zo’n schooldag in de natuur, zo’n buitenschooldag, eigenlijk?

Ik heb me vandaag keer op keer verwonderd over de plek, het natuurschoon, en het buitenzijn. Maar bovenal heb ik me verwonderd over hoe mooi je buiten zijn en buitenspelen kunt combineren met leren; met leren lezen en met leren rekenen. Maar natuurlijk ook met het leren over de natuur, over kriebelbeesten, regenwormen en roofvogels.

Ook heb ik me verwonderd over hoe anders er gespeeld wordt dan normaal. Zonder kukelrek en zonder voetbal. De meiden spelen niet gescheiden van de jongens. Maar samen worden er parcours uitgezet, zwaardgevechten gehouden met stokken, water gepompt en beestjes gezocht. Er wordt van bergen afgerold en voorzichtig achter elkaar aan over een boombrug geschuifeld
Ook wordt er met paardenbloemen gemake-uped en de hele dag rondgelopen met gele wenkbrauwen….

En ik heb me vergist. Deze schooldag is wel degelijk ook voor de kinderen bijzonder geweest. Dat blijkt wel als je ze vraagt wat ze vandaag het allerleukste vonden. Het meerendeel vond de 5 minuten stilte in het veld het meest leuk. Waarbij ze liggend of zittend in het gras alle geluiden die ze hoorden op mochten schrijven. Hoe leuk is het om zo “ongemerkt” te oefenen met taal!

Ik zou bijna tegen iedere ouder willen zeggen: ga mee en verwonder je. Ik ben in elk geval jaloers op mijn dochter dat zij dit eens in de zoveel tijd mag ervaren. Want Haanwijk is namelijk écht gewoon….. maar dan wel buitengewoon!!!!